سبز سرخ

#شهید_امروز
شمس‌علی دیپلم داشت اما جنگ که شد، داوطلبانه رفت جبهه و در همان اعزام اول به قافله شهدا رسید. گفته بود گناهان زندگیم را با خون خود می‌شویم.
خدا رحمتش کند. عاشق امام بود. آخرین توصیه‌های وصیت‌نامه‌اش، سفارش امام بود.
پدرش، عزیزالله، مداح اهل بیت بود. پنج سال بعد پدر هم مزد نوکری خود را با شهادت گرفت.

شمسعلی هدایت پور گنجعلی
19/11/1339، روستای گنج افروز، از توابع شهرستان بابل فرزند پنجم از هشت فرزند
در کانون خانواده ای مومن و خدا دوست، با اوضاع اقتصادی نسبتا معمولی که از زحمات بی دریغ و شبانه روزی والدین جهت کسب روزی حلال، بر مزارع کشاورزی تامین می شد به رشد و تکامل رسید.
پدر و مادر خیلی از ایشان راضی بودند؛ چون همیشه به درس و عبادات خیلی اهمیت می داد. افتخار می کردند که فرزند صالحی را تحویل جامعه دادند؛ چرا که او در رفتار با آنان ادب و احترام و عشق و علاقه ای زیاد و خاص نسبت به آنان داشت هیچ وقت اسباب ناراحتی و آزارشان را فراهم نکرد.
با شرکت در اولین جلسه که از طرف پایگاه صورت گرفت و به همراه چند تن از برادران در آن شرکت کرد و نیز شعارها و شورش‌های مردمی در تظاهرات و راهپیمائی ها در روحیات، زندگی و شخصیت وی تاثیر بسزایی می گذاشت.
اعمال خوب و عمیق او، مردم محل را مجذوب می کرد و سبب الگو پذیری و درس گرفتن آنان از وی شد.

اعلامیه های حضرت امام را در مدرسه پخش می کرد. و در روستای گنج افروز نیز بطور مخفیانه، آنان را به دست مردم می رساند و با سر دادن شعارهای انقلابی، در تظاهرات و راهپیمائی ها شرکت می کرد. حتی چند دفعه در تهران نیز حضور پیدا کرد.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، به عضویت بسیج در آمد و در برنامه های زیادی که از سوی این نهاد صورت گرفت شرکت کرد. همچنین او عضو اولین گروه از انجمن بسیج در روستای گنج افروز بود و در ایست و بازرسی ها و نگهبانی ها حضور پیدا کرد.
او طی یک مرحله، در 4/8/59 از سپاه بابل، با عضویت بسیجی، به منطقه شوش اعزام شد.
در وصف سجایای اخلاقی و شخصیتی شهید، خواهرشهید، ریحانه با بیان مطالب و مواردی نقل می کند:« برادرم احترام کاملی نسبت به پدرم داشت. اصلا به پدر نه نمی گفت. در انجام کارهایش همچون کوه پشت او بود و دست یاری اش را سمت پدر می برد. به دیگران نیز بسیار اهمیت می داد. خصوصا در کمک و رفع نیازهای آنها تا جایی که می توانست کمک می رساند و هیچ پولی از‌آنها نمی خواست و می گفت: « تنها چیزی که برایم می ماند، ذخیره آخرت است و من از این بابت خوشحالم» همیشه به مردم احترام می نمود و سعی می کرد که رضایت آن ها را جلب کند. با دوستان نیز بسیار ارتباط خوبی داشت و در انتخاب آن دقت زیادی داشت. با هر کسی رفیق نمی شد. ارتباط خوب و تنگاتنگی با خدای خود داشت. و با قرآن دعا و نیایش، صمیمانه و با آرامش و طمانینه با خدایش در دل می کرد. نسبت به نماز جماعت بسیار ارادت داشت و اهمیت زیادی می داد و در اول وقت خواندن نماز و خواندن نماز شب بسیار مصر بود. تابع ولایت فقیه بود و به خاطر ابراز ارادت و حمایت از حضرت امام، عضو بسیج شد و از این راه به جبهه اعزام شد تا با دادن خون خود به خیل شهدا بپیوندد و سرانجام به آرزوی خود رسید.

شادی ارواح طیبه شهدا
#بابل #شوش
با یاد #شهدا تازه بمانید:
ble.ir/join/YWNmNTczMz